In deze aflevering van onze podcast ga ik in gesprek met Claire Dewispelaere, die in 2023 door de jury genomineerd werd tot kandidaat ‘Bouwvrouw van het Jaar’.
Claire staat mee aan het roer van het Lierse bouwbedrijf Sidati, een toonaangevende onderneming die bio-ecologisch bouwen hoog in het vaandel draagt. Op hun website prijkt dan ook een quote van Barack Obama: “We are the first generation to feel the impact of climate change and the last generation that can do something about it.”
Dit motto weerspiegelt hun missie om duurzame bouwoplossingen te bieden met een hoofdzakelijke focus op houtskelet.
Aan het einde van een bebost zandweggetje vond ik niet alleen de knappe werkruimtes van Sidati, maar ook Claire’s warme woning. Ons gesprek startte aan haar lange, robuuste tafel met de vraag: ‘Welke levensmotto draag je dicht bij?’
Wat volgde was een inspirerend gesprek over haar persoonlijke en professionele reis.
Levenslessen en de kracht van doorzettingsvermogen
Claire’s levensmotto is ‘What doesn’t kill you, makes you stronger.’ Ze vertelde hoe ze al heel wat tegenslagen heeft gekend die haar hebben gemaakt tot wie ze is. “Ik heb ook al heel wat tegenslagen gekend. Maar dat heeft mij wel gemaakt wie ik ben. En dat heeft mij heel veel geleerd.” In plaats van over mislukkingen te spreken, ziet ze deze ervaringen als levenslessen. “Eigenlijk heb ik vooral al een aantal levenslessen mogen ervaren. We spreken nogal makkelijk van mislukkingen. En op het moment dat dat gebeurt, voelt dat ook echt zo aan. Maar het moment dat in staat bent om er zo naar te kijken en te reflecteren, dan maakt het alleen maar rijker.”
De basis van een sterk gezin en gemeenschapszin
Voor haar vormt haar gezin de basis van haar leven. Ze vertelde hoe ze van jongs af aan altijd in de frontlinie stond als er iets te organiseren viel. Vandaag is ze niet alleen bestuurder van Sidati, maar ook van de school van haar kinderen. “Mensen vragen vaak: wat zijn jouw hobby’s? En dan denk ik: nu wordt het cliché antwoord verwacht zoals een sport of iets dergelijks. Maar ik engageer mij vooral heel graag. En dat is voor mij ook een uitlaatklep. Dat houdt mij scherp en actief.”
Moed om uit eruit te stappen
Claire deelde openhartig hoe moeilijk het was om over deze levenslessen te praten. “Ondertussen kan ik daar wel al iets over vertellen. Het is lang dat dat lastiger was om erover te spreken. Want ergens ervaar je dat als een mislukking. Er zijn jaren over gegaan.”
Ze vertelde over haar beslissing om uit een foute relatie te stappen, wat een moeilijke maar noodzakelijke keuze was. “Ik was jong en naïef en verliefd. Dan denk je dat een relatie zo is en dat zal voor het leven zo zijn. Maar dat bleek toch helemaal anders te zijn. Een aantal omstandigheden hebben gemaakt dat ik op een bepaald moment heb beseft dat ik eruit moest.”
Het besef dat ze moest vertrekken, kwam na een reeks voorvallen die haar duidelijk maakten dat de situatie niet houdbaar was. Claire herinnerde zich het moment van inzicht: “Dit is niet goed voor mij. Dat gaat de toekomst van mijn zoon en van mezelf hypothekeren en dat moet stoppen. Op een bepaald moment, door voorvallen, kom je tot het besef van: ‘dit moet nu. Dus ik heb bij manier van spreken van vandaag op morgen, de deur letterlijk en figuurlijk achter mij dichtgetrokken. Met eigenlijk weinig in mijn rugzak. Ik had geen besef waar ik naartoe ging gaan of waar ik ging wonen. Geen euro op mijn bankrekening en geen auto. Maar ik heb het gedaan.”
De waarde van de eerste stap
Een van de belangrijkste lessen die ze hieruit haalt? “Durf de eerste stap zetten. De rest volgt wel, hoe moeilijk dat ook is. Je kan over de reling kijken en denken: ‘Dit gaat niet gaan, dit is niet mogelijk.’ Dan kan je blijven zitten in zelfbeklag of in medelijden. Of je kan zeggen: ‘Neen, dit is niet wat ik wil.’ En ik heb wel ervaren dat als je eens die eerste stap zet, de rest natuurlijker volgt. Daarom niet gemakkelijker.”
Claire benadrukte dat het de moeilijkste, maar meest cruciale stap is. “Uiteindelijk is die eerste stap de moeilijkste. En vanaf dat je die gezet hebt: ‘ja, dan moet je vooruit’. En dat maakt het van daaruit iets natuurlijker en gemakkelijker. Dus: ‘hoe lastig het ook is, die eerste stap doet uiteindelijk wonderen.’”
Hulp durven vragen
Claire sprak ook over de waarde van steun van de mensen om je heen. “Wat ik zeker had, was de steun van een aantal mensen zoals vrienden maar ook mijn werkgever destijds. Zij geloofden in mij en zeiden: ‘je moet nu vooruit’.” We hadden het over de maatschappelijke conditionering die dat we alles alleen moeten doen, wat loslaten vaak lastig maakt. “En dan word je ouder, leidt een bedrijf en begin je het te voelen dat het geheim meer zit in co-creëren en het samen te doen. Maar dan moet je wat je ooit hebt geconditioneerd wel loslaten.”
17 jaar bij Intec Brussel: een waardevolle leerschool
Voor ze de sprong naar het ondernemerschap maakte, werkte ze maar liefst 17 jaar bij dezelfde organisatie: Intec Brussel, een opleidingscentrum dat laaggeschoolde werkzoekenden binnen de IT-sector opleidt. Ze blikt terug: “Ik vind dat soms zot om dat te zeggen, want zeventien jaar is niet niks. Ik ben van de schoolbanken gestapt, het was mijn eerste werkgever en meteen ook mijn laatste.”
Leren leiding geven: een onverwachte uitdaging
Tijdens haar tijd bij Intec Brussel groeide Claire door van instructeur naar opleidingscoördinator en uiteindelijk naar coördinator. Deze groei werd mogelijk omdat er in haar werd geloofd “Ik had geen achtergrond om leiding te kunnen geven. Ik kwam uit een IT-opleiding, maar ik heb nooit geleerd om een team te leiden, om een team te begeleiden of aan te sturen,” vertelt Claire. “Ik heb dat met scha en schande moeten leren en ondervinden.”
Ruimte om te groeien met vallen en opstaan
Claire had het geluk een leider te hebben die haar ruimte gaf om te groeien en te leren, soms door te falen. “Ludo heeft me laten groeien en ook op mijn gezicht vallen van tijd tot tijd. Ik heb daar dus heel veel vreugde, plezier gehad. Maar ook heel veel diepe dalen gekend. Ik heb vaak gedacht: ‘Dit had ik nooit mogen doen’ of ik ben ergens tegen aangelopen en dacht: ‘dit was niet de juiste beslissing.’ Dat heeft vaak tot discussies en tranen geleid. Maar dat heeft er ook voor gezorgd dat ik sterker geworden ben in het begeleiden en leiden van teams.”
Claire waardeert deze leermethode enorm, ondanks de uitdagingen die ermee gepaard gingen. “Echt letterlijk met vallen en opstaan. Ik heb het daar kunnen en ‘mogen’ doen. Met iemand die mij op dat moment heeft ondersteund, dikwijls met kritiek. Na de desondanks opbouwende kritiek, ging ik vaak naar huis met de gedachte: ‘Dat kan ik niet aan. Of dat ben ik niet.’ Maar dat was het wel natuurlijk. En ja, dat draag ik nog steeds mee. Daar ben ik heel dankbaar voor. Omdat ik daar de ruimte kreeg en er iemand heeft geloofd dat ik dat kon.”
Een dubbelzijdige leiderschapsstijl
Wat maakte deze leiderschapservaring zo waardevol? Claire en ik ontdekten iets bijzonders toen we nadachten over de vraag: ‘Wat voor een houding nam Ludo, de leider die Claire dus zo dankbaar is, waardoor het dit teweeg bracht bij haar?’ Ze legt uit: “Dat is wel dubbel natuurlijk. Want als ik daarnaar terugkijk, zou dat zeker niet de type leider zijn dat ik vandaag ben of wat ik wou worden. Want het was langs de ene kant zeker een stukje een autoritaire leider: ‘mijn wil is wet’. Maar tegelijkertijd was het ook iemand die geloofde in de kansen en de talenten van iemand. En iemand die daar ook plaats voor maakte. Die combinatie heeft er wel voor gezorgd dat ik uit mijn comfortzone ben getreden. Die mij van tijd tot tijd deed zweten of denken: ‘nee, daar ben ik niet mee akkoord’.”
Ondanks zijn autoritaire trekjes, was Ludo ook een warme persoon. Claire herinnert zich: “Ik herinner mij momenten waar ik mijn tranen zeker ook de vrije loop heb kunnen laten en waarbij hij geduldig heeft geluisterd. Maar op het einde van het gesprek wel zei: ‘En nu gaan we vooruit’. Nu ga je jezelf vastpakken en weer oprapen. Je gaat het zelf oplossen.” Dit liet haar groeien en leerde haar problemen zelf op te lossen, in plaats van dat ze voor haar werden opgelost.
Visie en ruimte voor groei
Ludo’s leiderschap draaide niet alleen om autoriteit, en ruimte geven, maar ook om het creëren van een gedeelde visie. Claire en ik concludeerden dat het niet noodzakelijk ging over ‘mijn wil is wet’ maar eerder over ‘ik heb een bepaalde visie en daar gaan we echt naartoe’. It’s non-negotiable. “Hij creëerde inderdaad een visie. Hij creëerde een doel waar we naartoe gingen. En daarbinnen moesten we ons begeven.”
Je huis als tweede huid: de kern van hun visie
Bij Sidati draait alles om bio-ecologisch bouwen. Hun visie is helder: “Je huis is als een tweede huid. En die hou je liefst gezond. Bio-ecologisch bouwen is voor ons een must.” Deze visie vormt de ruggengraat van hun bedrijf en wordt consequent doorgevoerd, zowel intern als extern.
Trouw blijven vanaf de eerste ontmoeting
De toewijding aan deze visie begint al bij de aanwerving van nieuwe medewerkers. Claire legt uit: “Vanaf het moment dat je de vacature uitzet, zeggen we al: ‘Oké, wij zijn op zoek naar iemand. Maar waar staan wij voor? Wat vinden we belangrijk? Pas je daarin of niet? Zie je dat zitten of niet?’” Deze duidelijke communicatie zorgt ervoor dat iedereen die bij Sidati werkt, volledig achter de missie van het bedrijf staat.
Beslissingen nemen met de ziel van het bedrijf in gedachten
Elke beslissing die Sidati neemt, wordt getoetst “Waar zijn we goed in? Wat doen we graag? Welke boodschap willen we uitdragen naar de wereld? We toetsen dat echt af. En als dat daar ver vanaf wijkt, dan voel je ook dat dat niet comfortabel is. Het is belangrijk om daar continu naar te luisteren en bij elke beslissing dat erbij te nemen.”
Buikgevoel helpt bij de balans tussen ego en trouw blijven aan de bedrijfsziel
Claire erkent dat het niet altijd makkelijk is om trouw te blijven aan de ziel van je bedrijf. Soms laten ze zich verleiden door ego-streling en nemen ze projecten aan die niet volledig passen bij hun kernwaarden. “Je laat je toch af en toe leiden door een bepaald gegeven. Dan denk je dat het fijn zou zijn om een specifiek project binnen te kunnen halen. En uiteindelijk, die buik zo belangrijk. Want achteraf moeten we elke keer opnieuw concluderen: ‘Dat stond veel te ver af waarvoor we eigenlijk staan.’”
De waarde van intuïtie
Het is bemoedigend voor Claire om te merken dat haar medewerkers dezelfde waarden delen en aanvoelen wanneer een project niet bij hen past. “Zij geven dan ook aan: ‘Dit is niet ‘wij’, dat is niet ‘ons’,” Een recent voorbeeld was een project voor een bekende Vlaming dat aanvankelijk aantrekkelijk leek. “Je bent gestreeld in je ego op dat moment. Je denkt: ‘Wauw, als die mensen ook al de weg vinden naar Sidati’. En we dachten: ‘Het kan ons misschien iets brengen.’”
Hoe een avatar helpt om ‘nee’ te zeggen
Hoewel het project aantrekkelijk leek, merkte ze al snel dat het niet bij hun visie paste. “We hebben ons doelpubliek ook met het team omschreven. Wij noemen dat een ‘avatar’. Wij zien heel duidelijk de personen waarvoor we graag willen bouwen, waar we graag mee willen samenwerken. En dit week daar heel fel vanaf.”
Ze begonnen aan het project, maar realiseerden zich snel dat het hen uit hun comfortzone bracht. Claire deelt: “Heel snel doorheen het parcours merkten we dat het de verkeerde kant op begon te gaan. Dat we onze eigenheid begonnen te kwijt te raken. Dus op een bepaald moment hebben we heel duidelijk de lijntjes afgebakend en gezegd: ‘Tot daar, niet verder.’”
Trots op integriteit en moed
De beslissing om ‘nee’ te zeggen tegen een klant, zelfs een bekende, vroeg moed maar bracht meteen gevoel van verlichting. “Op dat moment ben je trots dat je het hebt kunnen uitspreken naar die klant toe: ‘Nee, het past niet, dit is geen match. Er zijn andere bouwbedrijven, en dat is helemaal oké. Maar het zal niet met ons zijn,’”
Het is essentieel om trouw te blijven aan de ziel van je bedrijf, iets waar Claire en haar team dagelijks aan werken. In mijn boek over magnetisch leiderschap beschrijf ik hoe een bedrijf een ziel heeft die je moet koesteren en waar je verantwoordelijkheid voor moet nemen. Dit vereist soms moeilijke keuzes en het maken van moedige stappen.
Inspiratie uit de muziekindustrie
We hadden het over een inspirerend voorbeeld uit de muziekindustrie dat dit illustreert. Te zien in de Netflix-documentaire ‘The Greatest Night in Pop’. Bij de opname van “We Are the World” hingen de producenten een bord op met de tekst: “Check your ego at the door.” Hoewel Prince aanvankelijk niet wilde meedoen, bood hij later aan om toch te komen. Maar hij wilde enkel een gitaarsolo spelen, wat niet paste bij de visie van de producenten. Zij beoogde dat elke zanger een lijn inzong. Hun stemmen bundelen naar de wereld. Gebaseerd op haar eigen ervaring, begrijp Claire absoluut waarom ze nee zeiden tegen Prince. Claire en ik concluderen: “Een ‘nee’ kan krachtig zijn op dat moment. En kan zelfs nog een krachtiger effect hebben op lange termijn.”
Grootse impact zit soms in de kleine dingen
Claire gelooft dat inspiratie vaak uit onverwachte hoeken komt. Wanneer ik haar vraag wie of wat haar inspireert, vindt ze dat geen gemakkelijke vraag. “Veel dingen inspireren mij. Het zijn de kleinere ontmoetingen die mij soms inspireren. Of een verhaal. Maar evengoed, kan ik inspiratie vinden in iemand die een bepaalde keuze maakt in het leven,” vertelt Claire.
De kracht van leiderschap in Kamp Waes
Ondanks dat Claire weinig televisie kijkt, vond ze inspiratie in het programma Kamp Waes op VRT. Het programma volgt gewone burgers die de opleidingsproeven van de Special Forces doorlopen onder leiding van Rob Vliegen, ook wel bekend als ‘The Fly’.
“Ik ben eigenlijk blijven kijken omdat ik vooral getriggerd en geïnspireerd werd door de manier hoe hij een groep heeft gevormd. Maar hoe hij ook kritiek gaf aan de mensen.”
Ze was vooral onder de indruk van zijn aanpak: “Het was op zo’n correcte manier, dat al de mensen dat niet alleen aannamen maar ook vonden dat ze er iets mee konden. En vonden dat wat er gezegd werd, ook terecht was.” Claire bewondert dit talent en het inspireerde haar zelfs om een lezing van hem bij te wonen, ondanks dat het militaire systeem ver van haar eigen waarden afstaat. “Iemand helemaal afkraken om daarna vanuit dat stuk terug op te bouwen, dat kan ik me niet vinden. Omdat het ver afstaat van mijn eigen waarden en normen. Maar toch zit daar iets in waar je iets mee kunt. Die grote contradicties, eens vanuit een heel andere omgeving zoals Special Forces kijken en beluisteren waar zij op inzetten. Dat vind ik inspirerend om daar toch kleine stukjes uit te nemen binnen mijn eigen team,” aldus Claire.
De dunne lijn tussen feedback en kritiek
Het bracht ons ook op de dunne tussen feedback en kritiek: “Je hebt soms bepaalde ideeën waarvoor je wilt gaan of keuzes die je wilt maken waarvan mensen zeggen: ‘stop’. Als je ernaar kijkt als ‘dit is kritiek en ze wijzen mij af’, dan kan dat ontmoedigend werken. Maar als je ernaar kijkt als ‘dit is feedback’, dan zie je het als een kans om een wending te maken in het pad dat je aan het zetten bent. Anders kijken zorgt ervoor dat je er anders mee omgaat.”
Ze kaart aan hoe je ego een obstakel kan vormen bij het ontvangen van kritiek en feedback, vooral als je jonger bent. “Als je jonger bent, staat je ego vaak in de weg. Dan denk je dat je verantwoordelijk bent voor een bepaalde groep en heb je snel de neiging om te zeggen: ‘Dit is hoe ik ernaar kijk, dit is de weg die we gaan bewandelen. We gaan ervoor en allemaal mee.’ Maar als je op dat moment niet luistert naar kritiek en feedback, dan is het onmogelijk om als groep ergens te geraken. Dat heb ik zeker ook wel eens ervaren.”
Diepgaande levenslessen uit ‘De Keuze’
Op tafel lag boek De Keuze van Edith Eva Eger. Het trok mijn aandacht tijdens ons gesprek, en Claire deelde waarom het haar zo diep heeft geraakt. Eger, een overlevende van de Holocaust, vertelt haar levensverhaal en hoe ze ondanks onvoorstelbare ellende een weg vond naar zelfontwikkeling, vergeving en veerkracht. Claire zegt hierover: “De schrijfster vertelde hoe ze vanuit een uitzichtloze situatie toch heeft kunnen inzien hoe je aan zelfontwikkeling kunt doen. En hoe je vergevingsgezind kunt zijn, hoe je toch die veerkracht bij jezelf kan ontdekken en die menselijke wilskracht, die daar toch ergens zit, naar boven kunt krijgen.”
Voor Claire is de titel De Keuze zeer betekenisvol. “In welke situatie je eigenlijk ook belandt, hoe ernstig en verschrikkelijk ze ook is, het enige wat ze je niet kunnen afnemen in het leven, is een keuze die je zelf kan maken. De kracht om een keuze te mogen maken. Die keuze is voor iedereen anders, maar dat kunnen ze nooit afnemen.” Claire is iemand die graag in boeken schrijft en dit boek is het enige dat ze af en toe nog eens terugleest. “Ik heb daar heel veel in aangeduid in dat boek,” vertelt ze.
Van alles willen kunnen naar strategisch delegeren
Claire deelt een belangrijk inzicht uit haar professionele carrière: de noodzaak om te leren zich te laten ondersteunen door talenten die ze zelf niet heeft. Aan het begin van haar carrière wilde ze alles zelf doen en dacht ze dat ze alles moest kennen en kunnen. Claire vertelt: “Mijn achtergrond is IT. Daarin stuurde ik netwerkbeheerders en developers aan. Dus ik dacht: ‘Ik moet weten hoe je een netwerk moet aanleggen en weten hoe je een programma moet schrijven in codetaal.’ Dat is natuurlijk absurd, dat gaat niet. En op dat moment is dat ongelooflijk frustrerend.”
Ze legt uit hoe ze het als noodzakelijk beschouwde om over alles gedetailleerde kennis te hebben om goed leiding te kunnen geven. Dit bleek echter een misvatting te zijn. Claire reflecteert: “Achteraf bekeken is dat waarschijnlijk het dwaaste dat je ooit kan beslissen. Het is veel krachtiger om je eigen tekortkomingen of je eigen gebreken te zien, te ervaren en je te omringen met de mensen die ze wel hebben.”
De kracht van woorden: onderaannemer versus bouwpartner
Claire vertelt waarom het woord ‘onderaannemer’ haar tegenstaat en pleit voor de term ‘bouwpartner’. Ze legt uit: “Ik vind dat een verschrikkelijk woord. Want om een bepaalde job te kunnen uitvoeren, heb je partners nodig.”
Ze benadrukt de rol van samenwerking in de bouw. “Mensen die er samen met jou voor zorgen dat een huis gebouwd wordt. Ons talent ligt in de ruwbouw, we gaan de structuur optrekken, we hebben een voorliefde voor hout en alles wat daarbij hoort. Maar er zijn dingen waarvan wij geen kennis hebben. Dus ik moet een partner aanschrijven. Of ik moet iemand aanspreken die zin heeft om dit samen met ons te realiseren. Dus hij heeft een talent die wij niet hebben. Meer zelfs, wij hebben hem nodig om dat bouwproject te kunnen realiseren.”
Voor haar is een bouwpartner een gelijke, niet iemand die ondergeschikt is. “Dus dat is een partner voor mij, dat is een gelijke voor mij. Dat is geen onderaannemer. Het woord alleen onder wil zeggen dat hij ondergeschikt is aan mezelf. Zo kijken wij daar niet naar, voor mij is het een ‘bouwpartner’.”
Gelijkwaardigheid en verantwoordelijkheid
Claire is ervan overtuigd dat gelijkwaardigheid leidt tot meer verantwoordelijkheid en betere resultaten. Ze zegt: “Ik waardeer zijn kennis, want ik heb het niet. Dus waarom zou ik neerkijken? Ik wil het niet zwart-wit stellen maar zo is het vaak wel.”
We linken hoe haar idee van partnerschap en gelijkwaardigheid ook toepasbaar op leiderschap en interne samenwerkingen in andere sectoren en grotere bedrijven. “Vroeger, als je een bepaalde taak had of je was goed in iets, dan groeide je door richting leidinggevende. Alleen waren dat niet altijd de personen die in staat waren om echt een groep te leiden. Vandaag is een verantwoordelijke van een team of van een organisatie veel meer een rol die je moet opnemen om vooral te gaan bepalen wat de richting is, wat het doel is. En daarna het vertrouwen te geven aan de mensen om dat te realiseren. En de weg hoe je daar geraakt, dat is voor mij van ondergeschikt belang. Dat is het vertrouwen dat je juist moet geven.”
We concluderen dat verantwoordelijkheid nemen cruciaal is. Claire zegt: “Want uiteraard heeft elke persoon andere verantwoordelijkheden. En mogelijks, als leider in het verhaal, ligt het maken van bepaalde keuzes en het doorhakken van bepaalde knopen bij jou op je bord. Die knopen en keuzes hebben dan vaak een zekere complexiteit. Anders waren ze al doorgehakt daarvoor, voordat het je had bereikt.”
Claire’s visie op partnerschap en gelijkwaardigheid in de bouwsector en daarbuiten benadrukt het belang van samenwerking op basis van wederzijds respect en vertrouwen. Het idee dat iedereen een unieke bijdrage levert, vormt de kern van haar benadering en is een inspiratie voor leiderschap in elke sector.
Een kritische blik op de ‘War for Talent’
Claire deelt haar inzicht over het vinden van geschikt personeel “Je hoort het vaak de laatste tijd: ‘We vinden geen geschikte mensen. Mensen komen en gaan.’ Ik vind dat vaak een moeilijke om te horen. Omdat ik het heel belangrijk vind om te investeren in medewerkers, in personen binnen je organisatie. De tijd daarvoor te nemen en die mogelijkheid ook te geven dat ze zich mogen ontplooien. En dat vraagt energie. Maar ik vind dat heel belangrijk.” Het valt Claire op dat die manier van kijken, vaak ontbreekt.
Ze benadrukt dat deze investerende mindset vaak ontbreekt. “We klagen liever dat we geen mensen vinden. Terwijl ik denk dat er zoveel mensen rondlopen die een bepaalde visie hebben, maar die bepaalde skills misschien nog niet hebben. Of die misschien bepaalde eigenheden hebben van hun natuur, maar die die nog niet hebben mogen inzetten, die die misschien zelf nog niet echt kennen of zien.”
Advies aan haar jongere zelf: zet je ego opzij
Reflecterend op haar eigen beginjaren als leider, adviseert Claire haar jongere zelf om het ego opzij te zetten: “Want je denkt je zo vaak dat je de waarheid in pacht hebt en je vergeet te luisteren. Je wil met een groep vooruit en je wilt je eigen overtuiging, je eigen mening, echt in de groep gooien. En je denkt dat iedereen gaat volgen. Maar dat is zelden zo.”
Ze erkent dat ze als jonge leider te weinig luisterde leerde ondertussen het belang van democratische besluitvorming en het waardevolle resultaat van gezamenlijke discussies. “Voer desnoods een hele grote discussie met iedereen. Om dan democratisch tot een beslissing te komen die dan gedragen wordt door quasi iedereen. Dat is veel waardevoller dan je eigen mening doordrijven. En dat heb ik als jonge leider veel te weinig gedaan.”
Desondanks dat ze voelt hoe ze hierin is gegroeid en dat ze er echt rustiger in is. Merkt ze op dat ze er nog steeds alert op moet zijn. “Het sluipt het er nog gemakkelijk in hoor. Zeker wanneer ik overtuigd ben van iets of iets heb waarvoor ik wil gaan. Maar ik durf wel gemakkelijker even te zwijgen, achteruit te gaan en te kijken. En denken: ‘Ik ga nu even luisteren en wie weet kom ik tot een ander inzicht.’”
Een ontmoeting met een legende
Ze zou wel eens aan tafel willen zitten met Martin Luther King. Ze bewonderd zijn onvermoeibare strijd voor verandering, ondanks de vele bedreigingen die hij kreeg. Ze had hem graag eens beluisterd, in levende lijve. Sterker nog: “Ik zou graag bij hem in de leer zijn gegaan. Puur om te leren: ‘Hoe inspireer je nu echt mensen?’ Ik vind het geweldig om aan iemands lippen te hangen, zo geïnspireerd raken dat je naar huis gaat en zegt: ‘Daar ga ik iets mee doen.’ Dat zou ik zelf ook graag kunnen.”
Waardevolle Quotes:
- “What doesn’t kill you, makes you stronger. Eigenlijk heb ik vooral al een aantal levenslessen ‘mogen’ ervaren.”
- “De ziel van je bedrijf vormt de rode draad voor elke beslissing en ieder obstakel dat je dan tegenkomt.”
- “Durf de eerste stap zetten. De rest volgt wel. Hoe lastig het ook is, die eerste stap doet uiteindelijk wonderen.“
- “Leidinggeven, ik heb dat met scha en schande moeten leren.”
- “Het enige wat ze je niet kunnen afnemen in het leven, is een keuze die je zelf kan maken.”
Take-aways:
- Zie de waardevolle lessen in je tegenslagen.
- Durf de eerste stap te zetten.
- Effectief leiderschap combineert autoriteit met ruimte voor groei. Constructieve feedback is cruciaal.
- Soms moet je ‘nee’ zeggen om trouw te blijven aan je eigen bedrijfsvisie en -ziel.
- Zelfontwikkeling vereist bewuste keuzes, ongeacht de omstandigheden.
- Gelijkwaardigheid en partnerschap bevordert respect en verantwoordelijkheid.
- Accepteer je eigen tekortkomingen en delegeer strategisch. Je hoeft als leider niet alles zelf kunnen.
- De kracht om keuzes te maken is een fundamentele vrijheid die iedereen heeft.
- Durf kritisch te kijken naar the war for talent. “We klagen liever dat we geen mensen vinden. Terwijl ik denk dat er zoveel mensen rondlopen waarin we kunnen investeren, binnen en buiten je organisatie.”
- De tijd nemen voor hen, hen de mogelijkheid geven om zich te ontplooien, dat vraagt energie. Maar daar zit een deel van het antwoord.
Beluister het interview:
